مقدمه
 به دنبال پیروزی محمود احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 و اغتشاشات پس از آن، دیدگاه ها و نقطه نظرات متعددی در خصوص نقش عوامل خارجی و مخصوصاً آمریکا در این حوادث مطرح شدند. هر چند که دیدگاه مداخله غرب در امور داخلی ایران از جانب غربی ها تکذیب شد اما می توان شواهد و مدارک مستدلی یافت که نشان می دهد که واقعیت برخلاف ادعاهای آنان است. نمونه این دخالت ها را می توان در فعالیت های بنیاد اعانه ملی برای دموکراسی[1]  (NED)  یافت که سناریوها و طرح های متعددی برای دامن زدن بر نا آارامی داخلی با هدف براندازی را دنبال می کرد. در این یادداشت نگاهی به فعالیت های این بنیاد خواهیم داشت.
بنیاد اعانه ملی برای دموکراسی
بنیاد اعانه ملی برای دموکراسی با شعار "آنچه برای آمریکا خوب است برای جهانیان هم خوب است" یکی از بزرگترین تأمین کننده های مالی فعالیت های مخالفین کشورهای دیگر پشت نقاب دموکراسی بوده و هر چند نهادی نزدیک به محافل نومحافظه کار و دست راستی است ولی مورد حمایت هر دو حزب آمریکا است. هدف از تشکیل آن هم نیز اشاعه سیستم حکومتی و دموکراسی مدنظر آمریکا در دیگر کشورها مخصوصاً کشورهای مخالف آمریکا از طریق اعطای کمک های مالی به احزاب، رسانه ها، مخالفین و ... می باشد. گفته می شود که مهمترین ابزار ایالات متحده در جنگ نرم علیه کشورهای دیگر است که حتی  در مواردی اقدامات سخت همچون کودتا در کشورهای امریکای لاتین را هم به عهده داشته است.
صاحب نظران بر این اعتقادند که هدف از فعالیت های این بنیاد روی کار آوردن سیاستمداران و احزاب سیاسی همسو با آمریکا در کشورهای دیگر است[2]. این بنیاد در سال 1983 تشکیل شد و هدف از تشکیل آن هم این بود که فعالیت هایی که سیا برای سالها به صورت پنهان انجام می داد این سازمان در آشکارا و با لفافه دموکراسی انجام دهد[3].
با این آشنایی مختصر در ادامه به نقش این بنیاد در اغتشاشات سال 88 خواهیم پرداخت.
 
بنیاد اعانه ملی برای دموکراسی و فتنه 88
پیشتر گفته شد که صاحبنظران متعددی بر نقش آمریکا در اغتشاشات داخلی ایران تأکید داشتند چیزی که دولت آمریکا آن را تأیید نمی کرد. اما سابقه تاریخی سیاست خارجی امریکا در قبال ایران چه قبل از انقلاب اسلامی و چه بعد از آن این فرضیه را تأیید می کند که آمریکا از عوامل خارجی اصلی در این حوادث بود و فعالیت های پشت پرده زیادی را برای روی کارآوردن طرفداران خود در ایران انجام داد. نمونه این سیاست های مداخله گرایانه را حتی قبل از انقلاب هم می توان یافت. حتی خود باراک اوباما در سخنرانی خود در قاهره به این سیاست اذعان کرد که دولت آمریکا از طریق سیا در کودتایی حکومت مردمی مصدق را در سال 1953 سرنگون کرد[4].
این سیاست خصمانه و مداخله جویانه با پیروزی انقلاب اسلامی و سرنگونی متحد استراتژیک آمریکا در ایران بسیار تشدید شد و حتی کار به جنگ نیابتی کشید و صدام از طرف جبهه معاندان جمهوری اسلامی جنگ 8 ساله ای را به ایران تحمیل کرد به این امید که اهداف استعماری غرب را در ایران برآورده نماید و حکومت نوپای اسلامی را از پا بیاندازد. با شکست در این رویارویی، جبهه مخالفان نظام اسلامی در ایران روی به ترفند های دیگری آوردند از جمله اعمال تحریم های سیاسی و اقتصادی و حمایت از مخالفان داخلی و سناریوهایی چون فروپاشی از درون.
این سیاست های خصمانه که با هدف براندازی حکومت اسلامی پیگیری می شد معمولاً هدف خود را به آشکارا تغییر حکومت اعلام نمی کردند اما جورج بوش پسر حداقل این جرأت را داشت که بحث "تغییر رژیم" در ایران را علنی سازد و آن را به گفتمان اصلی سیاست خارجی آمریکا در مقابل ایران تبدیل سازد. این سیاست توسط جانشین بوش یعنی اوباما هم پیگیری می شود و حتی در روزهای اخیر هم به اوج خود رسیده است و رویارویی آمریکا با ایران به نقطه ای رسیده است که خیلی از تندروها در آمریکا طی روزهای اخیر بر طبل جنگ با ایران کوبیده اند و آن را تنها راه مطمئن برای براندازی دانسته اند. به هر حال با توجه به این موارد و سیاست محوری آمریکا مبنی بر براندازی حکومت اسلامی در ایران، ناگفته می توان حدس زد که در جریان ناآرامی های بعد از انتخابات 1388، نهادها و موسسات آمریکایی که NED هم از مهمترین آنها است چه نقش مخربی را ایفا کرده اند.
گفتیم که NED یکی از ابزارهایی است که آمریکا از آن برای دخالت در امور داخلی کشورهای دیگر استفاده می کند و این امر در جریان انقلاب های رنگی در کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز و حتی اروپای شرقی مشهود بود. بودجه این نهاد، هم از جانب دولت تأمین می شود و هم از طرف منابع غیر دولتی.
به اعتراف خود بنیاد که در وب سایت آن موجود است این بنیاد طی سال های اخیر کمک های مالی زیادی را در اختیار گروه های مخالف ایران قرار داده است و نمونه آن اعطای کمک 345 هزار دلاری به بنیاد عبدالرحمن برومند در فاصله سالهای 2002تا 2007 است[5] که از گروه های مخالف حکومت ایران در واشنگتن است.
جمهوری اسلامی ایران یکی از کشورهای اصلی در برنامه های مورد نظر بنیاد ملی دموکراسی می باشد. طی سالیان گذشته بیش از 20 پروژه از سوی NED در مورد ایران به اجرا درآمده است. برخی از پروژه های آنها در راستای جنگ نرم علیه جمهوری اسلامی ایران عبارت است از:
الف ـ تأسیس بنیاد خصوصی غیرانتفاعی در سال ۱۹۹۵ جهت ایجاد دموکراسی در ایران با پیگیری معیارهای جهانی حقوق بشر.
ب ـ تدوین لوایح آزادی و دموکراسی در ایران.
ج ـ جریان شناسی روشنفکری در ایران.
د ـ حقوق بشر، حقوق کارگران، اصناف و زنان در ایران.
 
با وجود این همه سرمایه گذاری و برنامه ریزی برای پیشبرد اهداف شوم خود در ایران، این بنیاد به مانند دیگر نهاد های دولتی و غیردولتی غربی نتوانسته اند به دستاورد قابل توجهی دست یابند.
در این ارتباط حتی هوشنگ امیر احمدی در مصاحبه با رادیو فرانسه اهدای جایزه بنیاد اعانه ملی برای دموکراسی به فتنه گران 88 و حمایت آمریکا از آنان را به نوعی دخالت در امور داخلی ایران می داند. وی اعتقاد دارد که این خط مشی جدید آمریکا یک اشتباه سیاسی بزرگ است.
وی معتقد است که هرچه بیشتر آمریکا از هر جنبشی در ایران حمایت کند، بهمان اندازه آن جنبش خرابتر و ضعیف ترخواهد شد. امیراحمدی می گوید که بنابراین این چرخش سیاسی آمریکا هیچ تأثیر مثبتی بر روی جریان برانداز داخلی نخواهد داشت. اما تأثیر منفی آن درآمریکا کاملاً مشهود است. اگر در زمینه سیاست خارجی نسبت به ایران آمریکا تا کنون فرصت هایی وجود داشته، با این چرخش تمامی این فرصت ها از دست خواهند رفت.[6]
آنگونه که در گزارش کمسیون اصل90 مجلس شورای اسلامی درباره فتنه 88 نیز آمده، «90%بودجه این بنیاد از کنگره آمریکا تأمین می‎شود. این موسسه بودجه موسساتی همچون بنیاد برومند، مشارکت آموزشی زنان، نایک، موسسه دموکرات ملی، موسسه جمهوری خواه ملی N.R.I را تأمین می‎کند که تمامی این موسسات در گزارش معاون خارجی وزارت اطلاعات به طور مجزا نام برده شده‎اند» .
از جمله افرادی که به عنوان محقق میهمان به این بنیاد دعوت شده‎اند می‎توان به‎ هاله اسفندیاری، لادن برومند، رامین جهانبگلو، سیامک نمازی، حسین بشیریه، علی افشار، منوچهر محمدی، مهناز افخمی، تریتا پارسی و مهرانگیز کار اشاره نمود.
به اذعان بسیاری از تحلیلگران غربی نقش اصلی بنیاد N.E.D در پروژه تلاش جهت انقلاب رنگین در ایران در بعد سرمایه‎گذاری های مالی‎اش است.[7]
اقدامات مخرب این بنیاد در ایران وجوه مختلفی داشته است که از آن جمله می توان به ارتباط گیری با مخالفان و معاندان نظام، کمک های مالی، سیاسی، آموزشی و اعطای بورسیه ها و جوایز مختلف به این افراد اشاره کرد. با وقوع حوادث 11 سپتامبر و تمرکز آمریکا بر خاورمیانه در قالب شعار " اشاعه دموکراسی" در خاورمیانه، فعالیت های این بنیاد در ایران هم به شدت رو به گسترش گرفت.
در این ارتباط، کارل گرشمن رئیس این بنیاد در طی نطقی اظهار داشت که چشم انداز گسترش دموکراسی و حمایت از اصلاح طلبان مخالف حکومت ها در خاورمیانه در ایران از دیگر کشورها درخشان تر است و به این ترتیب مشروعیت انقلاب اسلامی را می تواند زیر سوال ببرد.[8]
با روی کار آمدن جرج بوش تلاش های آمریکا برای تغییر رژیم در ایران تشدید شد و با توجه به این هدف، بهترین نهادی که می توانست دولت وی را در راه رسیدن به هدفش یاری دهد بنیاد اعانه ملی برای دموکراسی بود. با این هدف، این بنیاد کمک های مالی زیادی را از آمریکا دریافت کرد تا به گروه ها و افراد مخالف حکومت ایران کمک کند. به اذعان خود کاندولیزا رایس، وزیر خارجه وقت آمریکا، بنیاد این هدف را دنبال می کرد که بتواند اپوزیسیون داخلی و خارجی را سامان دهد و حتی آموزش های لازم را هم به آنها اعطا کند.
در این ارتباط، ند (NED)   در حوادث پس از انتخابات وطیفه هدایت و آموزش مخالفان را به عهده گرفته بود و در این راه از هیچ کوشش فروگذار نبود. این بنیاد در ادامه راه خود، کتابی به زبان فارسی را در وب سایت خود قرار داده است که ترفندهای جدید را برای اغتشاشگران آموزش می دهد.
بنیاد اعانه ملی برای دموکراسی با انتشار کتابی با عنوان "از دیکتاتوری تا دموکراسی چارچوبی نظری برای کسب آزادی"  شیوه های آشوب و نافرمانی مدنی را به مخاطبان فارسی زبان خود آموزش می‌دهد.
نویسنده این کتاب که از کارشناسان ارشد بنیاد ملی دموکراسی است همچنان مدعی شده است: «من تلاش نموده ام با دقت به کاراترین روش ها برای شکست دادن دیکتاتوری‌ها بیاندیشم . روش‌هایی که تا حد امکان کمترین رنج را به افراد وارد کند و تا حد ممکن باعث از میان رفتن جان انسان‌ها نشود.[9]
تلاش های این بنیاد برای آموزش شهروندان ایرانی برای مخالفت با حکومت به همین جا ختم نشده و این بنیاد همچنان بر ادامه انتشار کتاب و گزارش های آموزشی به زبان فارسی پافشاری می کند. در ادامه این روند، ند دست به انتشار دو جلد کتاب دیگر به زبان فارسی نموده است  با عناوین "راهنمای حقوق خانواده" و "مبارزۀ مسالمت آمیز، پنجاه نکتۀ اساسی".
آشنایی با مفاهیم و مولفه‌های بنیادین جامعه مدنی ، یادگیری حقوق مدنی و روش‌های دستیابی به آن، راهکارهای تقویت و گسترش جامعه مدنی، شناسایی حوزه‌های تعارض و سازگاری جامعه مدنی با دولت و افکار عمومی، روش‌ها و فنون نهاد سازی، آشنایی با اسناد و کنوانسیون‌ها و همچنین قراردادهای بین‌المللی در خصوص حقوق مدنی، شناخت شیوه های حل مشکلات پیش روی حقوق مدنی از جمله اهداف در نظر گرفته شده این بنیاد آمریکایی برای مخاطبان فارسی زبان است.
 کتاب راهنمای حقوق خانواده  دارای هفت فصل است که حقوق و مسائلی از قبیل ازدواج و مسائل زناشویی، حضانت و حقوق اطفال، انحلال ازدواج(طلاق و مسائل پیرامون آن) مسائلی هستند که به طور خلاصه به آنها اشاره شده است. اما مهمترین بحثی که می توان در این خصوص به آن اشاره کرد تأکید بنیاد برای  آسان ساختن راه های طلاق و فروپاشیدن نهاد خانواده در ایران. کتاب «مبارزه‌‌ مسالمت آمیز،۵۰ نکته‌ی اساسی» راهنمای عملی برای‌ مبارزه مسالمت‌آمیز اجتماعی است که به مبانی ابتدایی و نحوه به‌کار بستن عملی آن‌ها در کارزارهای اجتماعی می‌پردازد.
نکته جالب اینکه در فتنه سال 88 و حوادث پس از انتخابات، سران فتنه خارج نشسن که خود را اتاق فکر فتنه سبز معرفی کردند، از تمامی این اصول مبارزه بدون خشونت استفاده کردند و با انتشار آن بر روی سایت‌های مختلف سعی کردند که اغتشاشگران را علیه نظام بشورانند[10].
برنامه بنیاد برای سازمان دهی مخالفان حکومت ها به کمک های مادی صرف محدود نمی شود. این بنیاد سالانه تعدادی از این مخالفان را از اقشار مختلف جامعه از روزنامه نگاران، نخبگان علمی و فرهنگی و ... تحت عناوین متعددی مورد حمایت های مادی و معنوی خود قرار می دهد و به اصطلاح با عنوان پژوهشگر میهمان آنان را در راستای اهداف خود و دولت آمریکا آماده مخالفت با حکومت های کشورها می نماید و در این راه آموزش های مختلف را هم در اختیار آنان قرار می دهد. چرا که این افراد باید در زمان بحران توانند هدایت حداقل تعدادی از مردم را به عهده گیرند. در این ارتباط از ایران هم افراد متعددی در این خصوص از حمایت های بنیاد بهره مند شده اند که می توان از هاله اسفندیاری، رامین جهانبگلو، مهرانگیز کار و ... نام برد. بر اساس آمارهای منتشره، تعداد افرادی که از ایران از این حمایت ها بهره مند شده اند بیشتر از سایر کشورهاست. علاوه بر این ند در سال 2010، "جایزه دموکراسی" خود را به جریان فتنه ایران اختصاص داد و بدین ترتیب حمایت خود را از این جریان به کمال رساند.
گزارش کمسیون اصل 90 مجلس در خصوص فتنه 88 نیز بر این موضوع مهر تأیید می زند که آورده:
«90 درصد بودجه صندوق اعانه ملی برای دموکراسی ( N.E.D ) از کنگره آمریکا تأمین می‎شود و این موسسه بودجه موسساتی همچون بنیاد رند، مشارکت آموزشی زنان، نایک، موسسه دموکرات ملی، موسسه جمهوری خواه ملی N.R.I را تأمین می‎کند».
در گزارش کمیسیون اصل90 مجلس از هاله اسفندیاری، لادن برومند، رامین جهانبگلو، سیامک نمازی، حسین بشیریه، علی افشار، منوچهر محمدی، مهناز افخمی، تریتا پارسی و مهرانگیز کار به عنوان افرادی که به عنوان محقق میهمان به این صندوق دعوت شده‎اند نام برده شده است.
این گزارش می افزاید: به اذعان بسیاری از تحلیلگران غربی نقش اصلی بنیاد N.E.D در پروژه تلاش جهت انقلاب رنگین در ایران در بعد سرمایه‎گذاری های مالی‎اش است.[11]
با توجه به حضور موثر ند در بروز انقلاب های رنگین در کشورهای پیرامونی روسیه نظیر اوکراین و یا گرجستان، و پس از اعترافات بازداشت شدگان عوامل فتنه 88، ارتباط آنها با بنیاد ند و نقش آن در آشوب های ایران بیش از پیش آشکار تر شد.با مقایسه فتنه 88 با انقلاب های رنگین در دیگر کشورها مشخص می شود که برنامه‌ای از پیش طراحی شده برای اجرای انقلاب مخملی، از سوی عده‌ای افراطی و فرصت‌طلب با حمایت‌های غرب و آمریکا وجود داشته است.
در جریان وقوع این اتفاقات، عده‌ای مطرح شدن مسئله تلاش برای اجرای انقلاب مخملی در ایران را جدی نگرفته و آن را توهم قلمداد می‌کردند در حالی که علاوه بر انطباق و مشابهت‌های قابل توجه این دو جریان، اظهارات مقامات دولتی و کارشناسان غربی و اعترافات عناصر بازداشت شده داخلی پس از این وقایع، صحت این ادعا را تائید کرد.
چند هفته پس از ناآرامی‌ها، "پاول رابرتز" معاون اسبق وزارت خزانه‌داری آمریکا در مصاحبه اختصاصی با مجله آمریکایی "فارین پالیسی" از نقش واشنگتن در بروز و ظهور آشوب‌ها و وقایع پس از انتخابات ایران و کمک مالی بنیاد ملی برای دموکراسی (NED)  به حامیان موسوی برای راه‌اندازی انقلاب رنگی در جمهوری اسلامی پرده برداشت. 

وی در این زمینه می‌گوید: "رئیس بنیاد ملی برای دموکراسی، 11 ژوئن یعنی پیش از برگزاری انتخابات در ایران اعلام کرد که صحبت از یک انقلاب سبز در ایران است.  NED در طول دهه گذشته میلیون‌ها دلار صرف گسترش انقلاب "رنگی" در کشورهایی چون اوکراین و گرجستان کرده تا تکنیک‌های ارتباطی و سازمانی مدرن را به کارگران آموزش دهد. اکنون نیز بخشی از این پول به دست حامیان موسوی که مرتبط با سازمان‌های غیردولتی در خارج از ایران هستند و NED بودجه آن‌ها را تامین می‌کند، رسیده است." 
از سوی دیگر، هل سی دال رئیس "مرکز مطالعات سیاست خارجی داگلاس" و سارا آلیسون معاون "بخش مطالعات دفاعی و خارجی" بنیاد "هریتیج" طی یادداشت‌هایی در پایگاه اینترنتی این بنیاد، در همین ایام با اذعان به هدایت انقلاب‌های رنگین توسط آمریکا، به دلیل ناکامی در اجرای پروژه انقلاب مخملی در ایران به سبب استفاده کمتر از اینترنت در هدایت آشوب‌های ایران، از اوباما انتقاد کردند[12]. 
پیش از انتخابات ایران، کنت تیمرمن، یکی از نئومحافظه‌کاران در نوشته‌های خود فاش ساخته بود که "انقلاب رنگینی" در حال ساماندهی است. او نوشته بود: "صحبت‌هایی از انقلاب سبز" در تهران وجود دارد. سازمان تیمرمن، "بنیاد دموکراسی"، که زیر مجموعه‌ای از بنیاد ملی برای دموکراسی NED است، در جهت تشویق دموکراسی آمریکایی در ایران تأسیس شده است. بر اساس اظهار تیمرمن، NED به گروه‌های طرفدار موسوی که با گروه‌های غیردولتی خارج از ایران در ارتباط بودند کمک مالی  می کند. تیری میسان،‌ تحلیل‌گر مشهور غربی که کتاب‌های او درباره 11 سپتامبر و معماهای پیرامون آن وی را به شخصیتی مشهور تبدیل کرد، نیز دریافت مشابهی با آن چه که پل رابرتز ارایه کرد، دارد. وی طی مقاله‌ای که در پایگاه اینترنتی "ولترنت" نوشت، "انقلاب سبز" تهران را جدیدترین نسخه از "انقلاب‌های رنگی" دانست. انقلاب‌هایی که آمریکا را قادر ساخته بدون نیاز به استفاده از زور، در چندین کشور حکومت‌های دست نشانده خود را بر سر قدرت آورد. او در تبیین این مسئله می‌نویسد: «ابتدا در سال 2007 یک بودجه چهارصد میلیون دلاری از سوی کنگره برای سازماندهی یک "تغییر رژیم" در ایران به تصویب رسید. این علاوه بر بودجه‌های NED، USAID، سیا و دیگران بود. به اعتقاد وی دولت بوش پس از تأیید تصمیم اتخاذ شده از سوی ستاد مشترک ارتش مبنی بر عدم انجام حمله نظامی به ایران، تصمیم گرفت یک انقلاب رنگی در ایران راه بیندازد».[13] این گزینه سپس مورد تأیید دولت اوباما قرار گرفت. با توجه به این موارد باید گفت که بنیاد ند از مهمترین عوامل خارجی پشت پرده فتنه 88 بود و با حمایت های مادی، معنوی و آموزشی خود سعی در پیش بردن اهداف از پیش تعیین شده یعنی تغییر نظام سیاسی ایران داشت